Hoe het allemaal begon.....

Lees hier hoe mijn liefde voor paarden begon...


Einde september , paar weken na mijn verjaardag.

Een van mijn beste vriendinnen Lindsay reed al paard , zij was er door bezeten!Toen we samen een vriendinnen dagje hadden gepland , zij ze dat ze die dag naar de manege moest ; ze ging rijden."Wil je mee?" ..... Dat moest ze geen 2 keer vragen!Die middag gingen we samen rijden.Ervoor (toen ik zes was) had ik weleens op een paard gezeten , maar ik kon me er eigenlijk niks van herrinneren.De benen geven?Draf?Dresuur? Waaat? Ik was dus eigenlijk zo goed als nieuw in de paardenwereld.Voor we naar de manege gingen , moest ze samen met een vriendin nog een kleine pony gaan verzorgen.Ik ging mee.Daar leerde de twee me alle basistechnieken : hoe ik de benen gaf , hoe ik remde , links of rechts afsloeg , ...

Ik en Pam (eigenares van de pony , Dreamy)

Ik en Dreamy

Goed voorbereid gingen we naar de rijles.Maar ooooh wat was dat paard hoog!!!Het was een hele klus om dat groot ding op te zadelen en erop te geraken , en stiekem wou ik er meteen weer af.... Nee , ik toonde me moedig!We gingen naar de binnenbak , waar we rustig wat rondjes deed in stap.Ik volgde Lindsay op haar paard Ruby.Maar omdat ze aan het dak aan het werken waren en Ruby wat bang werd , gingen we wandelen.Bij de terugkeer zakte Ruby even door zijn benen , even schrikken voor Linds dus!We gingen buiten naar het springparcour , oef , gelukkig gingen we niet springen!Maar wel draf..

Ik en daarvoor Lindsay (op wandel)

Ik op Baloe , en Lindsay op Ruby.(binnenbak)

Al bij al is de rijles toen nog goed afgelopen!En ik wou meer!Maar ik mocht niet.De rijlessen waren vrij duur en ik moest dan ook nog een volledige uitrusting hebben.Nee van paardrijden kwam niks in huis!Lindsay wist hoe depri ik was , en elke keer als ik iets over paarden hoorde wou ik in tranen uitbarsten.Ja , zo erg was het.

2 januari.

Samen met de familie gingen we klinken op het nieuwe jaar bij mijn tante thuis.Haar dochter (mijn nicht) van 16 reed ook paard.Zij zit op een paarden internaat , heeft wedstrijden gewonnen en momenteel staat het prijzenpaard bij haar thuis.Torino.Torino is een bloedmooie ruin én een echte mensenvriend.Heel de familie wou haar paard wel eens zien , dus haalde mijn nicht haar paard.Opeens stond het voor de deur.Iedereen onder de indruk , inclusief ik.Toen mijn moeke (oma nvrd.) zei : "Daar wil jij wel eens opzitten he?" Ik stamelde wat ja's uit , en mijn nicht zei meteen : "Dat mag hoor!Niet iedereen mag erop , maar voor jou wil ik wel een uitzondering maken." "Echt?" "Tuurlijk , morgen 10 uur?" Dat was geregeld.

3 januari.10 uur.

Ik trotseerde de rukwinden en fietste helemaal naar mijn nicht haar huis.Torino stond klaar en we vertrokken.Ik op het paard , mijn nicht te voet.We stapten wat rond , en op een klein veldje deden we draf.Eigenlijk was ik wel wat bang , dat ik er 'over' zou vliegen , dat het paard omwaaide , dat hij door zijn benen zakte ,... Gelukkig gebeurde dat niet.Ik vond het superleuk , en nu ga ik geregeld rijden bij mijn nicht.Leuk! Thuis zeiden ze zelf ; "Als je het goed volhoudt , kunnen we misschien ooit een paard aanschaffen." Ik was in de wolken!

Ik op Torino , vlak voor we in draf gingen.

Als jullie willen weten hoe mijn paardenliefde en rijdroom verder gaat , volg dan mijn dagboek.

Tot ziens ,
Nina

En hieruit kan je maar een ding leren :
Soms komen dromen uit!

xxx